Argumentum Ad Ignorantiam

Her düzeyde öyle bir kötü bir dönemden geçiyoruz ki insan bazen, gerçek üstü bir laboratuvarda kavramlar üstü bir deneye malzeme olduğunu düşünüyor.

Burayı kapattıktan sonra satrançla ilgili bir iki mecrada yazılanları izledim, sonrasında dün, aşağıda yazacağım konuya temas eden başlıkları görünce, birkaç kelam etmek istedim.

Umarım hukuksal tarif üzerinden yazacağım şu satırlar bir nebze toparlayıcı olur.

1 – Atalık’ın yazısında bahsi geçen dernek elbette SGD, bunda dernek yöneticileri dahil hiç kimsenin tereddüdü yok.  Zaten bugün yarın cevaplar gelmeye başlar.

Ancak Atalık’ın yazısında 8,000 civarında üyeye sahip olduğu belirtilen dernek, kolayca anlaşılacağı üzere Galatasaraylılar Derneği (Cemiyet).

2 – SGD, amorf bir dernek.

Herhangi bir programı, amacı, manifestosu ve alt yapısı yok. Benim gördüğüm tek amacı başkanı bir posta getirmek, ama o dahi sanırım bunun ne olduğunu bilmiyor. Ortada sürekli veli ve çocuk lafı geçiyor ama farkındaysak hikâyesini okuduğumuz tek bir çocuk yok. Daha çok babaanneleri yaşındaki insanların 4 cümlelik propaganda yazılarına maruz kalıyor insanlar.

Derneğin insan kaynağı da yok.

Ben durumu salt zavallılık olarak nitelendirmiyorum zira aşağıda yazacağım gibi mesele akıl fikir fukaralığından daha üst boyutta, vakanın fazladan bir “hukuk” sorunu da var.

Bu sebeple zavallılık tanımından farklı olarak burada cehalet, kendini üstün addetme, kötüniyet ve meşru olmayan eylemlerden kombin bir tür “Argumentum Ad Ignorantiam” hal sözkonusu.

Yani her argümanı, her cevabı, cehaletten alan bir yapı. Bu da bilerek veya bilmeyerek ağır hukuk ihlalleri doğuruyor. Bilmiyorum kaç kişi bunun farkında?

(Argumentum Ad Ignorantiam, kaba cehaletin genel kabul veya kanıt olarak sunulduğu bir çıkarım. En bilinen formuyla “ben bilmiyorum, öyleyse yoktur” ya da “bizden önce Türk satrancı yok” demek gibi).

Mesela bu dernek 2 yılda Türk satrancının ana gövdesi olduğunu iddia ediyor.

Doğru, çünkü İSD 2018 Aralık’ta kuruldu.

1980’lerde liselerarası Türkiye birincilikleri Atina’da yapılıyordu. İzmir’de, Ankara’da, Adana’da, Samsun’da, Kocaeli’nde satranç dernekleri yoktu, o yıllarda taş baltayla impala avlayıp, 1 aylık et tedariki ile evi idare ediyordu bizim peder. Kafamıza uçaktan Coca Cola şişesi henüz düşmemişti.

Bu ülke Hayfa’dan, Tripoli’ye, Havana’dan, Malta’ya kadar hiç satranç olimpiyatına katılmadı, hayırlısı ile Mukaddes abla organize ederse önümüzdeki sene katılacak.

Mümin Boysan’ı biz uydurduk, Nevzat Süer 25 yıl sudoku kitabı bastı, İlhan Onat sanat tarihçisiydi, ülkede yazışmalı satranç SGD kurulduktan sonra başladı,  Suat Atalık dünyanın en ünlü turnuvası Corus A’ya bu sene okullar kapanınca gidecek.

Yahu bu ülkede satranç adına geçmişte birçok şey eleştirilebilir belki ama argümanı “Türk Satrancının gövdesi biziz, iki yıl öncesine kadar bu ülkede satranç yoktu, biz geldik oldu” diyen bir yapıya, önce 64’e kadar dörder dörder sayıp sayamadığını sorar insanlar.

3 – “Dernek” Türk hukuk ve siyasi geleneğinde yeri ve adı çok büyük bir kurum.  Bugün ciddi siyasi ve tarihi her hareketin arkası bir derneğe gider, İttihat ve Terakki Hareketi gibi. Bugünkü iktidar bile Milli Görüş Hareketinden ve onun bünyesindeki irili ufaklı derneklerden mülhemdir.

Bunun yani dernek denilen yapının özelliğini lütfen çok iyi bilelim, dernek çok ama çok ciddi bir yapıdır, şaka değildir. İçişleri Bakanlığı, Maliye Bakanlığı, hatta yerine göre Dışişleri Bakanlığının denetiminde olan çok sert bir sistemden bahsediyoruz.

SGD Başkanı geçen gün bu derneği, Türk Satrancının Tükoder’i ilan etti, bir de slogan patlattı 🙂 .

“Tüketici dernekleri tüketicilerin hakkını korur. Satranç Gönüllüleri Derneği’ de satrancın ve satranççıların hakkını korur!”

Tüketici Haklarını Korumak amacıyla Tükoder, kökü 1990’lı yılların başına giden, 1998 yılında Bakanlar Kurulu Kararı ile Kamu Yararına Dernek Statüsüne alınan, Yargıtay’da onlarca içtihatı değiştirmiş, tüketici yararına bankaların hatta bankacılık sisteminin canına okumuş bir gönüllü dernek.

Bugün bankalar hesap özetlerine hizmet bedeli yansıtamıyorsa bu derneğin gönüllülerinin açtığı onlarca emsal dava sayesinde bu sonuç elde edildi, kim bilir kaç yıl, kaç uzman bunun üzerinde çalıştı?

Tüketiciyi Koruma Derneğinin her ilde ve onlarca ilçede şubesi var.

Herhangi bir siyasi partiden daha fazla yerel örgütlenmeye sahip, en az 300 gönüllü avukatın (barolardan alınan özel izinler çerçevesinde) tüketiciye ücretsiz servis verdiği bir yapı. Tek bir örnek vereyim, halkı dolandıran “devre mülk sistemi” bu dernek sayesinde yıkıldı.

Bugün Rekabet Kurumu, Bakanlıklar, muhalefet dahil siyasi partiler, sıradan vatandaş hatta Cumhurbaşkanlığı, bu dernekten görüş alıyor.

Ne güzel değil mi? 2 yılda bir facebook grubu kur, satrancın s harfi ile ilgisi olmayan, çoğu cümle kurmaktan aciz bir sürü insan kafadan atarak yazılar girsin, tele tubbieler gibi birbirinizi aralıksız tekrarlarla ve nefessiz övün, sonra bir sabah yataktan kalkınca hepimiz sizin Türk satrancının Tükoder’i olduğunuza inanalım.

Harcırah ile ilgili tek bir yazı okumak istedim geçen ayların birinde, bir kişi “haciraf” diğeri “harcıyah” yazıyordu, artık üçüncü yoruma korkudan bakamadım.

4 – Bu cehaleti kabullenmek kolay değil, büyük format atacaksınız veya çok çalışacaksınız. Ya da en kolay yolu seçip, kendinize sürekli telkin vererek bir şeylerin gövdesi olduğunuzu ilan edeceksiniz.

Ben de Roma Hukukunun gövdesiyim ama sıkıntı şu, Jüstinyen’in bundan haberi yok 🙂 .

Neyse ki tıp gelişen bir bilim, buna ayıracağı bir alt dalı mutlaka vardır, ama sürekli zikir çeken dervişler gibi binlerce kez verilen bu iç telkine iman etmek, makul insanlara zarar.  Biraz susun kardeşim, cehaletin radikalizmi bir yere kadar.

Neticede bir facebook grubusunuz, bu kadar havaya girmeyin. İkinci el donanım satan bilgisayarcı çocuklar çok daha somut gruplarda halka daha yarar işler yapıyor.

Hiçbir eyleminiz yok, dilekçe yaz deseniz devrik cümle kurmadan 4 satır yazacak kadronuz yok, birisi bayan sporcu sayısı üzerine konu açmak istiyor, sadece 10 satırlık yüzeysel bir yazı yazacak, başlığı “Entersan Rakamlar”.

Evet, bir şeyler yazmak istiyor ama başlığın ilk kelimesini yazamıyor.

Bu tuhaf ve amorf güruhun satranç üzerine yayınlayabileceği tek bir bilimsel makalesi yok, asla olamaz çünkü tek bir akademisyeni, hukukçusu, profesyonel satranççsısı, geçmişi, dahası bu işe saygısı yok. Tinky-Winky, Dipsy, Laa Laa ve Po…

5 – TSF yönetiminin eleştirildiği ne varsa, bu grup onun kötü bir replikası.

TSF Başkanı satranç bilmiyor, yabancı dil bilmiyor, örneğin bir satranç dergisine abone değil, ev hanımı, oğlunun geçmişte satranç oynamış olması dışında hiçbir referansı yok.

Peki, bunu eleştiren Derneğin başkanı kim?

İstanbul Satranç Derneğinden kaç kere içeri girmiş, kaç turnuvada oynamış, mesleği, uzmanlığı ne? Tıpkı TSF başkanı gibi onun da referansı çocuğunun satranç oynamasından fazla bir şey mi? Ne ?

Bir yerde derneğin onbinlerce üyesi olduğu yazıyor, gerçekten bunu yazan onbin kavramını mı karıştırdı diye insan düşünüyor, çünkü sıralama onlar yüzler binler diye gider, benim bildiğim 16 üye en fazla onlar basamağında. E onbin üyeniz olsa zaten başkanın eşini derneğin yönetim kurulu yedek üyesi yapmazsınız.

Derneğin web sitesindeki ana yazının başlığı “Antalya’da çocuk populizminden rantçılık ve para sömürüsü”. Yazının ilk paragrafı şöyle:

“Türkiye Küçükler ve Yıldızlar Satranç Şampiyonası adı altında on yıllardır sıfır UKD’liler dahil satranç bilen, bilmeyen herkesten Antalya’da çocuk popülizmi üzerinden yapılagelen rantçılık ve para sömürüsünden nemalanan, yetmedi yine satrancı bilen, bilmeyen aynı çocukları hemen arkasından Türkiye Kupası’na çekip rantçılığa devam eden sistem kurucunun yağlı kapısı olan “Antalya Otel Turizmi Satrancı” bu yılda Antalya’da 2600 çocuk ve onların velileri, kulüpler ve antrenörler dahil 7000’e yakın müşteri ile sona ermiştir”.

Oysa aynı günlerde aynı yerde, bu derneğin başkanı book ettiği otel odalarına kaç çocuk geldiğini ilan ediyor ve odaların tükendiğini yazıyordu. Birisi için sıfır UKD’li yazınca iyi güzel de, TSF Başkanı “senin UKD nedir” dese, verecek cevabın var mı?

Temel fıkrası gibi: Dernek Antalya’da tıpkı TSF gibi otel odası pazarlaması ve satışı yaptığı halde, rant üzerine yazılan bu dehşet cümleleri okuyabiliyoruz.

Üstelik TSF baştan aşağı yanlış olan bu uygulamada- kabul edelim ya da etmeyelim- bir yasal zemine sahip. TSF Otel organizasyonu yapabilir.

Oysa derneğin aşağıda göreceğiniz üzere buna yasal olarak izni yok.

6 – Buraya kadarı cehaletizm  kapsamında, tartışmak isteyenin vaktine kalmış. Bu grubun Türk Satrancının Gövdesi olduğuna inanan varsa ben şahsen kolaylıklar dilerim.

Ancak konunun çok ciddi bir hukuk hatta suç / ceza bağlamı var.

Şimdi, her dernek aidat toplar, zaten yasalar başka gelir elde etmesine izin vermiyor.

Ancak dernekler ticari iş yapamazlar. Örneğin özgeçmiş toplayıp, özel okullara eğitmen olarak pazarlayamazlar.

Falanca turnuva organizasyonu için bir otelde oda kapatıp bunu başvuran kişilere yönlendiremezler.

Dernekler yasa gereği, kazanç paylaşma amacı dışında kurulurlar.

Derneklerin ticari kazanç elde etmesi yani ticari iş yapabilmesi için iktisadi işletme kurması lazımdır. Aksi halde yapılan, hem ceza hukuku hem de vergi hukuku açısından sonuç doğurur.

Bir dernek:

a) İktisadi işletme kurmadan,
b) Bunu tescil ettirmeden,
c) İlgili faaliyetleri için gerekli diğer yasal izinleri almadan,

çocukların yer aldığı bir organizasyona konaklama konusunda aracılık yapamaz, bundan gelir elde edemez.

Şimdi bir üye, derneğin makbuz kestiğini söylüyor.

O makbuz, aidat makbuzu.

İktisadi işletmenin gelirat makbuzu değil güzel kardeşim.

İşte bu basit sebeple, bugün için bu dernek, yasaya aykırı eylem yapıyor.

Antalya’da çocuklara otel odası rezerve ediyor; adını bilmediğimiz Azeri ekolü hocalara kayıt dışı ders verme işine aracılık ediyor (Azeri ekolü lafı kendilerine ait), özel okullara ders verdirmek üzere özgeçmiş topluyor.

Yani ticari aracılık yapıyor.

Bunu yaparken muhtemelen çalışma izni olmayan yabancıları “Azeri Ekolü Hoca” tanımı altında prezante ediyor. Bunu facebook grubundan herkese açık olarak yapıyor.

Şimdi, eğitim verdiği / vereceği ilan edilen bu Azeri kişilerin yani yabancıların, “çalışma” izni yoksa durum vahim ile suç arasında bir yerlerdedir.

Çocuktan, eğitimden ve ruhsattan bahsediyoruz. Bunun Dernekler Masası ve İçişleri Bakanlığı tarafından görülmesi durumunda, soruşturulmaması mümkün değil.

Unutuyoruz ama bu ülke, bir satranç eğitmeninin eylemleri tahtında çok ciddi iki çocuk tacizi vakası yaşadı ve müsebbibi şu anda çocuk tacizi sebebiyle hapis cezası çekiyor.

Bir öğrenci velisinin, çalışma izni olmayan ve kim olduğu bilinmeyen, resmi izni olmayan kayıt dışı kişilere çocuğunu teslim etmesini isteyebilir miyiz? Ben şahsen istemem. İstememek de gerekir.

Burada TSF’nin de pısırıklığını bir tarafa bırakıp, çocuk eğitimi ve çocuk turnuva organizasyonları konusunda tekel konumunu hatırlaması ve duruma vaziyet etmesi gerekiyor.

Eğer bir baskı grubu, gönüllü örgütlenme veya dernek olacaksanız, sıfır noktasından başlayacaksınız.

Sıfır noktası ise hukuki mecburiyetlerdir maalesef.

7 – Türkiye’nin satranç sahasında mutlaka bir baskı grubuna ihtiyacı var.

Ama sırf böyle bir ihtiyaç var diye, cehaletle bezenmiş bir grubun satranca el koyması “Argumentum Ad Ignorantiam”dır.

Ben bu yüzden, bu derneğin üyelerinin yol yakınken kaçmalarını öneririm.

Ha bana kalırsa Mukaddes teyzenin “notasyon tutmamak etik değildir” mealindeki muhteşem yazılarına bayılıyorum (ben kural sanıyordum şahsen) ama bahsettiğimiz konu, satranç, çocuk, kayıt dışılık, çalışma izni olmayan yabancılar, izinsiz yapılan otel aracılık hizmetleri falan.

Uzamasın diye başkan beyin dillere destan kabadayı üslubuna girmiyorum.

Ama çok net olarak şunu söylüyorum, bu ülkede bir baskı grubuna ihtiyaç var, ama cahillikle harmanlanmış bir rant girişimine yok.

Olsaydı zaten TSF’den memnuniyetimizi defalarca ifade ederdik.

Malum, kimse aslı varken replikasını almaz.

Dipnot: Nisan – Mayıs 2019 dönemindeki zorlu mesleki program ve buna eklenen birkaç seyahat sonrasında Haziran başında somut bir sahada yazacağım.

Bu kere eleştirileri dikkate alıyorum. Evet, ismim, soyadım, kimlik numarası, sevdiğim bayan tenisçinin adı, Cliff Burton’un rahmete kavuşmasından sonra Metallica’dan niçin haz etmediğim, hepsi ilk yazıda emrinizde olacak.

Adı ve içeriği ise ciddi: “Satranç ve Hukuk”.  Halka ve yorumlara kapalı, eskilerin tabiri ile münzevi.

Burası kapalı kalacak, o başka bir mecra olacak. İçeriği ise o hep bildiğiniz kirli Mojo Jojo’dan azı veya fazlası değil.

2 Haziran 2019… Umarım 🙂 .